Brandon Bays (62) reist over de hele wereld om zoveel mogelijk mensen te laten kennis maken met haar levenswerk, The Journey: een diepgaande methode om jezelf te helen. ‘Mijn ziekte heeft me letterlijk thuisgebracht en me geleerd wie ik in wezen ben.’

Vergeven

‘Één van de belangrijkste inzichten die ik persoonlijk heb ervaren en die ook een grote rol speelt in the journey-work is dat het accepteren van bepaalde zaken of situaties in je leven niet genoeg is. Voordat ik ziek werd werkte ik als natuurgeneeskundige. Door mijn therapeutisch werk, had ik mijn pijnlijke verleden - als kind ben ik ernstig misbruikt – leren accepteren en een plek weten te geven. Later, toen bij mij een grote tumor in mijn buik werd ontdekt en ik voor het eerst mijn eigen helende reis naar binnen ondernam, ontdekte ik de sleutel. Ik kwam erachter dat de emotionele blokkades vanuit de tijd dat ik als kind misbruikt was nog op cellulair niveau aanwezig waren op de plek waar de tumor zich bevond. In dat moment kwam ik tot het besef dat ik alleen door oprechte vergeving een einde kon maken aan mijn verhaal, dat ik tot op die dag nog altijd mij me droeg. Dit inzicht en het toepassen ervan veroorzaakte een totale shift in mezelf waardoor mijn bewustzijn radicaal veranderde. Pas door te vergeven, kon ik mijn verhaal loslaten, waardoor het geen vat meer op me had en ik mezelf bevrijdde. Een ander vergeven doe je daarom nog het meest voor jezelf. Vergeving brengt je op een plek van heelheid en eenheid, terug bij je bron. Dat moet ook de reden zijn dat het in iedere religie op aarde een belangrijke plaats inneemt.’

Vertrouwen

‘Vertrouwen was voor mij van levensbelang om mijzelf te kunnen helen. Het gaat verder dan geloven want je bent ergens 100 procent zeker van. Vertrouwen op de levenskracht, die éne oneindige intelligentie, God – die zich niet buiten ons bevindt, maar in ons - en die in staat is álles te manifesteren wat wij maar voor mogelijk kunnen houden. Wanneer je daar werkelijk toe in staat ben, kunnen zich wonderen ontvouwen. Dit is niet voor iedereen makkelijk, want men houdt toch vaak reserves. Het leven is als een spiegel. Het laat je precies zien waar je staat. Een ziekte is ook niet ‘de vijand’, maar wil je wat vertellen. Wanneer je er zo naar kunt kijken, kan je begrijpen dan iets je niet zomaar overkomt en geeft het je het gevoel dat je er zelf iets aan kunt doen. Tegen de mensen met wie ik werk zeg ik daarom altijd dat ze vooral niet moeten geloven in een ‘methode’, noch in mij, maar alleen maar moeten vertrouwen op zichzelf en op de levenskracht waar wij allen deel van uitmaken. Ondanks mijn levensbedreigende situatie destijds, voelde ik heel sterk dat ik volledig op die kracht kon vertrouwen. Het was een ongelofelijke gewaarwording. Dat immense vertrouwen maakte dat ik me totaal kon ontspannen, wat mijn genezing ook zeker heeft beïnvloed. Ik ben immens bevoorrecht om dit proces te hebben mogen ervaren en dit aan anderen door te kunnen geven.’

Overgave

‘Dit gaat hand in hand met vertrouwen. Want pas wanneer je werkelijk vertrouwt kan je je overgeven aan iets dat groter is, een soort non-verbale wijsheid die ik blindelings kon volgen. Dit gebeurde bij mij pas toen het leven mij op mijn knieën bracht. Ik wist totaal niet meer wat ik moest doen. In dat moment gaf ik alles op: het analyseren, het controleren, het willen fixen...ik liet het allemaal gaan en belandde daarmee - geheel onverwacht - in één groot gevoel van vrede, waarin alles mogelijk bleek. Ik wil overigens niet beweren dat iedereen altijd kan genezen en dat wanneer dit niet gebeurt, het daarom iemands eigen schuld zou zijn. ‘Schuld’ bestaat niet en we zullen ook nooit weten wat de bedoeling van het leven is of wanneer het iemands tijd is. Wat ik wel weet is dat je de levenskracht tégen of vóór je kunt laten werken en dat overgave je redding kan zijn. Hoe ziek je ook bent. Artsen die een patiënt een doodvonnis geven met de mededeling dat ze niet lang meer leven, zouden dat domweg niet mogen doen. Niemand heeft het recht om een ander álle hoop te ontnemen. Ik kan het zeggen, want ik was ook opgegeven. Daarbij zijn van elke zogenaamde ongeneeslijke ziekte altijd gevallen bekend van mensen die wél zijn genezen. De wonderen zijn de wereld nog lang niet uit en ik mag daar regelmatig getuige van zijn. Gelukkig raken steeds meer artsen en instanties overtuigd van het nut emotioneel helingswerk. En ook ik blijf voortdurend leren van het leven. Ik ben voortdurend onderweg, reis na reis. Het leven is in vele opzichten een prachtig mysterie. Wanneer je denkt het te snappen, dan zit je ernaast. Ik ben een eeuwige student tot de dag dat ik sterf.’

www.thejourney.com