Een jaar of 10 schat ik dat ik op deze foto ben. Mijn grootmoeder laat mij hier mijn eerste slok wijn proeven, terwijl twee tantes op de achtergrond – eveneens met glas wijn én sigaret – dit gebeuren vertederd gadeslaan. Het waren duidelijk andere tijden. Ik vond het goedje in ieder geval niet te pruimen en kon me toen niet voorstellen dat iemand dát voor zijn plezier dronk. Gaf mij maar een glas puur druivensap. Tijdens alle feestjes in die tijd had ik het altijd prima naar mijn zin met een Fanta of een ranja. Mét een rietje (dat ik toen nog alleen daarvoor gebruikte, maar daarover later meer).

Rond mijn 16de kreeg ik dan toch ook de smaak te pakken. En zo kwam het dat mijn natuurlijke non-alcohol-instinct ineens naar de achtergrond verdween en ik faliekant in de illusie ben gestonken. Maar ach, je bent jong en je wilt wat (als wist ik nog geheel niet wat), maar sowieso meedoen met de rest. Drinken bleek leuker dan ik dacht; het maakte me los en ontspannen en ik voelde me vooral heel volwassen. Groots en meeslepend wilde ik leven, maar ik gebruikte het ook om even aan niets meer te hoeven denken.

Lees verder onder het kader…

Drink jij meer dan je lief is of gebruik je andere zaken om je te verdoven? En zou je graag weer de baas willen worden? Zelf heb ik ruim 25 jaar gezocht naar een oplossing voor mijn onmatigheid en heb door grondig onderzoek, vallen en opstaan een (h)eerlijke manier gevonden om weer voluit te leven. Kijk op mijn coachingpagina hoe ik ook jou verder kan helpen.

Positief mechanisme

Iedereen met wie ik tot toe nu toe heb gewerkt, is er zo ingestonken. In het begin van je ‘drinkcarrière’ voelt het drinken van alcohol vooral goed en daarom gebruik je het ook. Geen vuiltje aan de lucht. Je goed willen voelen is een natuurlijke behoefte, waar natuurlijk niets mis mee is. Het punt is alleen dat we er een verslavend goedje voor gebruiken dat vroeg of laat begint te wringen en zich langzaam maar zeker tegen je gaat keren. Dan is het te laat zou je zeggen, maar ik zeg: je bent helemaal op tijd! Áls je maar bereid bent om naar het signaal te luisteren. Krab jij je dus weleens achter je oren en voel je diep van binnen dat je teveel drinkt? Zie dat dan als een positief teken en kom in actie. Kennelijk moest je op dat punt komen om het tij te gaan keren. Dan is het echter wél zaak om het ook écht te gaan DOEN, want anders duwt je verslaving je zonder pardon het ravijn in. Dan is het echt te laat. En waarom zou je daarop wachten?

Misverstand

Het feit dat iemand zich op een gegeven moment steeds meer gevangen voelt in zijn of haar verslaving is daarom voor mij altijd een goed teken. Waarom? Om de doodeenvoudige reden dat dit signaal niet zomaar ergens vandaan komt. Het is namelijk afkomstig van je Spirit of ook wel je ‘ware Zelf’ die je wil duidelijk maken dat je je hebt vergist en dat de illusie is gebaseerd op een groot en letterlijk misverstand. Het is hét teken dat het tijd is om te veranderen en – beter gezegd – weer op zoek te gaan naar je natuurlijke instinkt omdat je er letterlijk bent ingestonken. Dit is ontstaan door je denken en kan daarom ook nooit met het denken worden opgelost. Strategieën en regels werken daarom niet. Er is iets anders voor nodig. Het vraagt je als het ware een return te maken. Terug naar waar je vandaan kwam; je ‘bron’ oftwel je pure en oorspronkelijke Zelf. Vrij van alle conditioneringen en overtuigingen die je ooit hebt aangenomen. Verslaving is in mijn ogen daarom ook geweldige brandstof voor transformatie naar vrijheid.

Van gevangenis naar bevrijding

Alcoholverslaving is een progressief iets. Je hebt steeds meer en vaker alcohol nodig om je ‘goed’ te voelen. Het is een sluipend proces en wordt nooit vanzelf minder. Dat is het slechte verhaal. Maar het goede verhaal is dat door je alcohol inname te minderen (of er volledig van af te zien), je leven zoveel meer wordt. Actie ondernemen is hierbij key. Maar hoe doe je dat terwijl je hele systeem schreeuwt om dat glas? Met wilskracht zou je denken, maar daarmee red je het niet. Denk maar aan een bal die je met alle macht onder water probeert te houden. Op een zeker moment floept-ie toch weer omhoog. De kunst is om de bal daarom drijvende te houden. En als er een enorme golf (lees: craving!) aankomt, deze erop te laten surfen. Een vastgeroeste gewoonte veranderen, lukt niet door ermee in gevecht te gaan, maar wel door ten diepste te snappen waarom je in je eigen gevangenis bleef zitten. Dan kun je gaan voelen hoe je je weer kunt overgeven aan je natuurlijke impulsen, waar je zo ver vanaf was gedreven. Zo land je weer veilig op het strand.

From pain to change

Zonder kracht, maar met zachtheid te ontdekken waar je ware kracht zit. Het lijkt paradoxaal, maar dat is het allerminst. Willingness noemt men dit in het Engels en dekt weer eens zoveel beter de lading. Het ligt precies tussen wilskracht en bereidheid in. Een verslaving kan zich hiermee zomaar ontpoppen als een groots geschenk, zoals bij mij het geval is geweest. Zonder dat pijnlijke signaal was ik néver nooit het pad van Zelfontwikkeling gaan lopen. Een pad dat – zolang je leeft – ook nooit ophoudt. En gelukkig maar, want dat maakt het leven zo mooi en avontuurlijk! Het leven is zeven keer vallen en acht keer opstaan. Zo blijf je ontwikkelen en je iedere keer verwonderen over hoe alles op je pad zich telkens op magische wijze ontvouwt.

Aan de andere kant van je verslaving ligt je bevrijding. Het klinkt simpel, maar het is niet eenvoudig. Om weer bij de bron te komen, zul je toch eerst even tegen de stroom in moeten zwemmen. Want alleen door weerstand ontstaat de ontwikkeling. Daarna kun je verder. Varen op je eigen stroom. Vliegen op eigen kracht. Dan is alles niet alleen makkelijker, maar vooral zoveel beter.

Voel jij dat je eigenlijk te veel drinkt (of andere drugs gebruikt)? Zou je er graag anders mee om willen gaan en vind je het lastig om erover te praten? Wil je leren hoe je de teugels in eigen hand kunt nemen, zodat jíj weer de baas wordt en niet je hand? Ik kan je daarbij helpen.

Benieuwd? Lees dan verder...