The unexpected magic of saying NO to pleasure! Deze uitspraak hoorde ik laatst voorbijkomen en ik vind ‘m geweldig. Het raakt voor mij de essentie in het werk dat ik doe: focussen op de voedzame vruchten uit onze ‘Garden of Eden’ en me niet meer door één of andere slang te laten verleiden (met het risico dat ik de tuin word uitgeschopt).

Pleasure is alweer zo’n fijn Engels woord dat zich slecht naar het Nederlands laat vertalen. ‘Plezier’ en ‘genot’ komen nog het meest in de buurt, maar dekken mijns inziens toch niet geheel de lading. Pleasure is iets dat mijn hoofd altijd wil. Liefst zoveel mogelijk. Het is heerlijk en prima en daarom is er ook niks mis mee. Maar té veel pleasure voegt niks meer toe. Sterker nog, het maakt zwak en ontevreden en is op de lange duur vernietigend.

Niets blijkt zo’n kick te geven als ‘nee’ kunnen zeggen, terwijl mijn hoofd ‘jaaaa!’ roept. Dat gevoel komt meestal achteraf en is dus heel wat anders dan de instant bevrediging en/of verlichting waar ik vaak op uit was.

Oefening baart kunst

Met mijn neiging tot mateloosheid was zelfbeheersing beslist niet mijn sterkste punt. In de afgelopen jaren heb ik het steeds beter leren trainen. Het is als met een spier. Wanneer ik even niet goed oplette en de boel liet gaan, verslapte de zelfbeheersingspier zienderogen. Dan moest ik weer eens goed naar mezelf in de spiegel kijken én aan de bak!

Het fijne is dat de spier (net zoals alle andere spieren) binnen de kortste keren weer in vorm is. Maar het is natuurlijk veel beter en makkelijker om deze domweg in vorm te houden, want anders gaat de rek er op den duur uit.

Beheersing is overigens iets heel anders dan controle. Eindeloos lang heb ik getracht bepaalde zaken te controleren - of het nou om drank, drugs, eten of wat voor situatie dan ook ging - maar dat is nooit gelukt. Het leven valt nu eenmaal niet te controleren. Als je het gevecht ermee aangaat verlies je het in alle opzichten.

Pas toen ik me eraan leerde overgeven, gebeurde er iets verrassends. Doordat mijn weerstand verminderde, ontstond er ontspanning en daardoor ruimte om een stap terug te doen en goed te kunnen kijken naar waar ik mee bezig was. Zo leerde ik steeds beter contact te maken met mijn bewustzijn (mijn bewuste ‘zijn’), als een soort toeschouwer van mijn eigen doen en laten.

BE the boss!

Be-heersen. Het woord zegt het al, want ‘be-’ staat voor to be; van beingness, jouw ’zijn’ en die beingness heerst, die is de baas! Met andere woorden: jij BENT de baas!

In mijn coachings kijken we vooral naar wat wél werkt en wat een écht goed gevoel teweegbrengt. Want daar gaat het om: wat voelt nóg beter dan de tijdelijke roes die je krijgt van zaken buiten jezelf? En het geeft daarom iedere keer veel voldoening wanneer je plotseling ervaart dat je wel degelijk je eigen grens kunt bewaken.

We hoeven geen willoze slachtoffers van onze zintuigen te zijn en kunnen ze juist vóór ons laten werken. Ze zijn er om ons te beschermen én te versterken en dus niet voor niets.

De weg van het wáre meesterschap is die waarop je werkelijk van pleasure kunt leren genieten! Want dan kan het feest pas écht beginnen!

Voel jij dat je eigenlijk te veel drinkt (of gebruik je andere drugs)? Zou je er graag anders mee om willen gaan en vind je het lastig om erover te praten? Wil je minder drinken en weer leren voelen waar je grens ligt? Als jouw coach kan ik je daar bij helpen.

Benieuwd? Lees dan verder...

Meer over coaching van Roxane...