Annette (47) was nog niet zo lang gescheiden toen Rogier in haar leven kwam. Rogier was een charmante, innemende man. Hij was al jaren gescheiden en had kinderen van dezelfde leeftijd als die van haar. Iedereen klikte en alles klopte. Het was te mooi om waar te zijn. En dat bleek ook het geval, want van de ene op de andere dag veranderde hun droomhuwelijk in een regelrechte nachtmerrie.

Annette: ‘Achteraf gezien vallen de stukjes in elkaar...Stukjes die ik destijds niet heb gezien, of wellicht niet heb wíllen zien. Ik had geen enkele reden om aan Rogier te twijfelen. Onze relatie was zeer harmonieus. Hij was lief voor mij en voor de kinderen en altijd erg behulpzaam en attent. Vriendinnen grapten wel eens dat ik dé ideale man had. Rogier en ik ontmoetten elkaar voor de eerste keer tijdens een vakantie. Hij was een charmante en aardige man. Voor zijn werk reisde hij veel door het land en kwam zodoende wel eens in de buurt. Dan belde hij op en dronken we een kop koffie. Op een gegeven moment is hij gescheiden. Soms kwam hij nog wel eens langs en het was dan altijd gewoon gezellig. Een aantal jaren later liep mijn huwelijk op de klippen. Ik had al een tijdje niets meer van Rogier vernomen, toen hij me ineens weer belde om even langs te komen. Op dat moment stond ik net te klussen en was blij verrast weer eens van hem te horen. Ik had wel behoefte aan wat praktisch advies nu ik sinds kort een alleenstaande moeder was, want ik kende verder niet zoveel mensen die gescheiden waren. Onze ontmoeting was zoals altijd heel leuk en voelde vertrouwd. Hij was uiterst begripvol, attent en behulpzaam en pakte me volledig in. Ik was zeer gecharmeerd van hem en al snel bleek dat we samen verder wilden.’

Computerprobleem
‘Ik heb zijn geheim ontdekt - zoals dat tegenwoordig vaker gaat - via zijn computer. Toen ik op een dag niets vermoedend de woonkamer binnen liep, klapte hij ineens zijn laptop dicht. Door de abrupte manier waarop hij dat deed, gingen bij mij plotseling allerlei alarmbelletjes rinkelen. Het voelde he-le-maal niet goed. Omdat mijn dochter verderop in de kamer televisie zat te kijken, wilde ik een confrontatie voorkomen. In een opwelling verzon ik daarom een smoes en vroeg of hij even met me mee naar mijn werkkamer wilde lopen om me te helpen met mijn computer. Eenmaal in mijn werkkamer aangekomen liep hij naar mijn computer en ben ik met mijn rug naar de deur gaan staan, zodat hij er niet uit kon lopen. Ik handelde puur op gevoel, omdat ik wist dat er iets compleet mis was. Als ik er nu over nadenk vind ik het ongelofelijk hoe sterk je intuïtie dan kennelijk toch is. Vanaf het moment dan ik bij de deur stond confronteerde ik hem. ‘Wat was je aan het doen?’ vroeg ik hem met trillende stem. ‘Ik weet dat het niet oké is, anders reageer je niet zo verschrikt.’ Hij keek me stomverbaasd aan, zei dat ik spoken zag en probeerde me ervan te overtuigen dat er niets aan de hand was. Het feit dat hij alles op alles zette om me op andere gedachten te brengen, maakte het alleen maar erger. Als hij op dat moment rustig had gereageerd en had gezegd dat ik zonder problemen even kon gaan kijken, dan had ik niet eens gekeken. Dat weet ik zeker. Maar ik zag de paniek in zijn ogen en dat bevestigde mijn wantrouwen. Hij probeerde van alles om maar te voorkomen dat ik zou gaan kijken. Manipulatie van de hoogste orde. Maar het mocht niet baten. Ik hield mijn poot stijf. Nu zou ik ook de onderste steen boven krijgen! Zo heb ik nog een hele tijd gestaan en heb net zolang aangehouden totdat hij uiteindelijk wel bakzeil moest halen. Ik had hem voor de keuze gesteld: of hij liet me kijken of hij kon vertrekken. Want als het zo erg was dat ik het niet mocht weten, dan was het duidelijk ook niet met ons huwelijk te verenigen. Het was erop of eronder.’

Overgeven van ellende
‘Het einde van het liedje was dat ik ben gaan kijken. Ik stuitte op een gmail account vol heftige seksueel getinte mailwisselingen met andere vrouwen. Hij had me ook nog op de mouw willen spelden dat hij alleen maar porno aan het kijken was en dat hij zich daarvoor schaamde. Dat had ik nog tot daar aan toe gevonden. Dat doen wel meer mannen en had ik op zich nog wel kunnen hanteren. Ik voelde dat zijn verklaring te ‘onschuldig’ was en dat het daarom ook niet de waarheid kon zijn. In het eerste mailtje las ik dat hij nog geen paar dagen ervoor seks had gehad met een andere vrouw . Het leek alsof de grond onder me vandaan zakte. Uit pure zelfbescherming heb ik verder niets meer gelezen. Ik kon het niet aan en moest mijn hoofd erbij houden zonder gek te worden. Mijn kinderen mochten dit niet weten. Niemand mocht dit weten! Het was alsof ik bevroor. Even later kwam hij binnen en begon zijn spullen te pakken. ‘Wat ga je doen?’ wilde ik weten. ‘Ik ga weg,’ antwoordde hij. ‘Want nu weet je alles.’ ‘Maar je kunt nu toch niet zomaar weggaan!?’ riep ik wanhopig. Ik stond erop dat hij me eerst maar eens moest proberen uit te leggen wat er in godsnaam aan de hand was. Mijn hersenen waren aan het doordraaien. Ik was duizelig en trilde over mijn hele lijf. Kon er met mijn verstand niet bij en snakte naar antwoorden alsof ik anders zou stikken. Wát betekende dit?! Dat wilde ik alleen maar weten! Ik wilde het kunnen begrijpen.

‘Ik zit er tot mijn nek in en kan er niet mee stoppen’ was het enige wat hij toen zei. Door zijn wanhopige blik begreep ik als in een flits dat dit domweg ziek gedrag was en had ik ineens iets van compassie. Want hoe geschokt ik ook was, mijn liefde voor hem draaide ik natuurlijk niet in tien minuten om. Omdat ik zo bang was dat mijn kinderen iets zouden merken, hebben we die nacht nog in het zelfde bed gelegen. Ik kon niet slapen en was woedend dat hij dat wel kon. Hij had mijn hele wereld op zijn kop gezet en lag nu een beetje onschuldig naast me te slapen! Terwijl ik daar maar naast hem lag en me intens eenzaam voelde. Tot op het bot vernederd. Ik kotste letterlijk van hem en de hele situatie en het scheelde maar weinig of ik had het over hem heen gedaan.’

Lijken uit de kast
‘De volgende dag vertrok hij voor zijn werk en ik ben toen als een gek op het internet naar hulp gaan zoeken. Want ik wist dat we dat nu allebei nodig hadden om weer verder te kunnen. Al snel kwam ik via ‘dwangmatig vreemdgaan’ terecht bij een professionele instantie. Ik kreeg direct telefonisch contact en men stelde precies de juiste vragen. Ik voelde me enorm gehoord en voordat ik het wist had ik mijn hele verhaal verteld. Dat luchtte enorm op. Het lag niet aan mij. Het was een ziekte en had een naam: seksverslaving. Twee dagen later konden we terecht voor een afspraak en ging hij akkoord met een opname. Diep van binnen had ik toch nog een sprankje hoop. Ik wilde ons nog zo graag een kans geven. Het allerbelangrijkste was dat hij nu volstrekt eerlijk moest zijn, wilde hij onze relatie nog een kans geven. Tijdens zijn opname vielen er steeds meer lijken uit de kast. Beetje bij beetje, want nog steeds was hij niet volledig eerlijk. Zo bleek dat hij ook al in zijn eerste huwelijk vreemd ging en dat hij al vanaf het begin van ons huwelijk ontrouw was geweest. Ook gaf hij pas veel later toe dat hij regelmatig onveilig seks had gehad, aangezien hem dat nog meer spanning gaf. Dat was voor mij de druppel. Hiermee had hij mijn laatste grens overschreden. Hij had gespeeld met mijn leven en dat van mijn kinderen. Daar was mijn liefde voor hem niet tegen opgewassen. Mijn besluit was genomen: ik wilde niet meer met hem verder.’

Verscheurd en verstikt
‘Ik werd verscheurd van verdriet, maar stond voortdurend en dermate in de overlevingsstand dat ik niet meer bij mijn gevoel kon komen. Dit verstikte me bijna. Inmiddels had ik ook van mijn werk als predikant even een time-out genomen. Mijn geloof in alles en iedereen was ik compleet kwijt en ik kon daarom ook niet meer geloofwaardig overkomen. Ik moest weer met mezelf in het reine zien te komen, voordat dit alles me zou verstikken. Acht kilo viel ik af, sliep nauwelijks en leefde als een zombie. Geheel intuïtief heb ik vervolgens een bevriende organist gebeld en hem gevraagd om voor me te spelen in onze kerk. Dat heeft hij gedaan. Heel lang speelde hij prachtige muziek voor me terwijl ik probeerde om bij mijn gevoel te komen. De combinatie van de kerk die mij zo vertrouwd is en waar we waren getrouwd, de mooie klanken en het gevoel dicht bij God te zijn, maakte dat ik me tenslotte kon overgeven. De tranen stroomden over mijn wangen. Ik snikte het uit, maar het was goed zo. Eindelijk kon ik weer ademhalen en voelde ik de deur naar mijn vertrouwen en geloof opnieuw opengaan.’

Uitgegumd
‘De reden waarom ik met mijn verhaal naar buiten kom is om alle vage vooroordelen over seksverslaving weg te nemen. Ik heb namelijk altijd geweten dat Rogier van me hield en ook dat hij niet zomaar een geile viezerik was. Het was ook niet zo dat hij de hele dag naar porno zat te kijken of dat we een mager seksleven hadden. Integendeel: we waren juist heel intiem en hadden een zeer bevredigend seksuele relatie. Hij was dus wel in staat om met mij liefdevolle seks te hebben, maar daarnaast ‘gebruikte’ hij of met andere woorden: had hij dwangmatig seks met andere vrouwen. Hij hield van mij, maar zijn ziekte wilde de kicks. Iedere verovering was er weer één die hem bevestiging gaf. Dan was de spanning ervan af en ging hij weer voor de volgende. Het ging hem om die spanning en ik was zijn veilige basis, waar hij weer even op adem kon komen.

Ondanks het ongeloof, de pijn en het verdriet was het voor mij van levensbelang om te gaan inzien dat ook seksverslaving een ziekte is die serieus moet worden genomen. Door dit feit werkelijk te accepteren kan ik het allemaal een plek geven. Door boosheid en wrok zou ik met name mezelf tekort doen. Onze relatie was in de basis geen illusie, dat heeft zijn verslaving ervan gemaakt. Door dit besef heb ik uit de slachtofferrol kunnen stappen en opnieuw vertrouwen kunnen opbouwen waardoor ik nu ook weer open kan staan voor een nieuwe relatie. Ik heb ongelofelijk veel geleerd van deze crisis en ben er beter uit gekomen. Mijn familie, vrienden en vooral ook mijn geloof hebben me hierbij heel erg geholpen. Ik ben er nog niet helemaal, maar het gaat de goede kant op. Mijn grootste angst is dat ik zomaar op een dag door iemand kan worden ‘uitgegumd’. Dat stukje onzekerheid zal nog volledig moeten helen. Ik heb daar alle vertrouwen in en hoop met heel mijn hart dat Rogier ook weer zijn geluk zal vinden. Daarvoor heb ik teveel van hem gehouden.’