Positief denken is prachtig, maar als oplossing om uit een dip te komen, heeft het voor mij zelden effect gehad. Sterker nog: ik raakte er alleen maar geïrriteerd door en ongeduldig van. Hardop tegen mezelf roepen dat ik ‘heel, volmaakt en perfect’ ben - wanneer ik me waardeloos, brak en ellendig voel - werkt bij mij averechts. Die afstand is domweg te groot.

Er is naar mijn weten nog nooit zoveel over alcohol gesproken en geschreven als de laatste tijd. Ik laat het allemaal maar een beetje langs me heen gaan, aangezien ik voor mezelf inmiddels precies weet hoe het zit.

Op bevrijdingsdag hees mijn vader zonder uitzondering trouw de vlag. Als overlever van de gruwelijke concentratiekampen werd er bij deze dag (én natuurlijk ook de dodenherdenking) nadrukkelijk stil gestaan. Mijn vader sprak er zelden over. Het was te heftig en te pijnlijk.